اثر بخشی درمان شناختی – رفتاری گروهی برکیفیت زندگی و اضطراب بیماران روده تحریک پذیر

سابقه و هدف: سندرم روده تحریک پذیر (IBS ) نوعی اختلال عملکردی در سیستم روده – معده است که با علائم ویژه گوارشی بدون علت ارگانیک تعریف می‌شود. اتیولوژی این بیماری دقیقاً روشن نیست اما افراد مبتلا به این بیماری بیشتر علائم منطبق با اختلالات سایکوپاتولوژی، صفات نابهنجار شخصیت و استرس‌های روانی را در خود گزارش کرده‌اند. لذا، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی - رفتاری گروهی در کاهش اضطراب و بهبود کیفیت زندگی بیماران روده تحریک پذیر انجام شد. روش بررسی: در این طرح نیمه آزمایشی، 15 بیمار IBS (با تشخیص پزشک متخصص گوارش و بر اساس ملاک‌های RomeІІ) با روش نمونه‌گیری در دسترس، از بین مراجعه کنندگان به مرکز تحقیقات گوارش و کبد تهران در نیم سال اول 1389 انتخاب شدند و درمان گروهی، طی 8 جلسه 2ساعته هفتگی ارائه گردید. ابزار گردآوری داده‌ها، مقیاس اضطراب بک (1988BAI,) و کیفیت زندگی (1992SF -36,) بود. داده‌ها پس از جمع‌آوری با استفاده نرم‌افزار SPSS و آزمون تحلیل واریانس درون گروهی تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس درون گروهی (اندازه‌گیری مکرر) و پیگیری یک ماه بعد از آن کاهش معنی‌داری را در نمره‌های اضطراب و نیز افزایش نمرات کیفیت زندگی نشان داد. نتیجه‌گیری: به استناد نتایج تحقیق حاضر به نظر می‌رسد تدارک یک طرح درمانگری اختصاصی بر اساس درمان شناختی- رفتاری در بیماران روده تحریک پذیر بر کیفیت زندگی و کاهش اضطراب آنها موثر باشد.